Dlaczego uszy odstają i jak można skorygować ten defekt?

Odstające uszy są strapieniem niejednego z nas. Przede wszystkim, stanowi to defekt estetyczny, co może być źródłem wielu kompleksów i frustracji. Na szczęście są już zabiegi, które pozwalają nam na uzyskanie ładnego kształtu tej części ciała. Wystarczy przeprowadzić niegroźny zabieg chirurgiczny.


Pierwszą operację odstających uszu przeprowadzono już w XIX wieku. Początkowo tego typu zabiegi były powodowane ewentualnymi urazami, dopiero jakiś czas później zaczęto je przeprowadzać w celach kosmetycznych. Dziś operacje odstających uszu nazywamy otoplastyką. Stosowane są przede wszystkim dwie metody: Converse'a u dorosłych i Mustarde'a u dzieci.

To właśnie dzieci są częstymi pacjentami podczas otoplastyki. Operacje tego typu można bowiem wykonywać już od szóstego roku życia. Od siódmego roku życia ucho człowieka jest już całkowicie wykształcone. Na pierwszej wizycie lekarz przeprowadza długi wywiad, mający na celu ustalenie czy pacjent faktycznie chce zmienić swój wygląd. Czasami bowiem to rodzicom bardziej zależy na przeprowadzeniu zabiegu aby uchronić dziecko przed niepotrzebnymi szykanami w szkole czy na podwórku.

Operacja plastyczna sposobem na pozbycie się problemu odstających uszu

Sam zabieg korekty odstających uszu nie jest trudną operacją i nie wymaga dużej ingerencji w ciało pacjenta. Przeprowadzany jest w znieczuleniu miejscowym. Niekiedy dziecko otrzymuje przed zabiegiem lekkie środki sedatywne. Sama operacja trwa około godziny i polega na dokładnych nacięciach w kształcie elipsy po tylnej stronie małżowiny usznej. Skóra jest następnie odpreparowana tak, aby odsłonić chrząstkę małżowiny. Przeważnie wycina się wrzecionowaty fragment skóry. Lekarz, przy pomocy igieł, zaznacza miejsca, w których ma załamywać się grobelka. Następnie następuje modelowanie chrząstek - odginanie do tyłu, nacinanie. Aby uformować fałd, umieszczane są niewchłanialne szwy. Aby zmniejszyć kąt małżowinowo-czółenkowy, zakłada się zaś szwy wchłanialne. Jeśli chrząstka jest grubsza, chirurg usuwa część, aby nadać uchu bardziej naturalny kształt. Ważne jest odpowiednie zszycie z fragmentem nowej grobelki. Z zewnątrz nie widać na uchu żadnych nacięć. Czasami pozostaje nadmiar skóry, jednak z czasem znika. Na końcu stosowany jest na około tydzień specjalny opatrunek antybakteryjny. Bandaż elastyczny, którym owinięta jest głowa pacjenta, ma za zadanie pomóc w odpowiednim kształtowaniu się małżowin usznych.

Dr Marek Szczyt z kliniki chirurgii plastycznej Dr Szczyt przypomina, że uszy po zabiegu mogą mieć obrzęk i być zasiniałe. Dolegliwości te ustępują jednak do dwóch tygodni po zabiegi. Opatrunek na głowie zamieniany jest na opaskę około ósmego dnia po operacji. Jeżeli operacja została wykonana w znieczuleniu miejscowym, pacjent od razu po zabiegu opuszcza klinikę, jednak przy znieczuleniu ogólnym należy w niej pozostać co najmniej kilka godzin.

Nie ma wielu przeciwskazań do operacji plastycznej uszu. Nie powinny jej robić osoby posiadające już blizny po poprzednich operacjach w tym rejonie. Blizny powodują, że ukrwienie tkanek jest słabsze i wpływają niekorzystnie na rekonstrukcję po zabiegu.

Po samym zabiegu otoplastycznym pacjent może czuć się lekko rozkojarzony z powodu leków znieczulających, które przyjął. W niektórych przypadkach pacjenci zostają więc na noc w szpitalu. Dużą zaletą otoplastyki jest jej bezbolesność. Przez pierwsze trzy dni można odczuwać delikatne objawy, takie jak ciągnięcie czy pieczenie. Przez pierwsze dziesięć dni nie wolno także myć głowy. Po samej operacji warto na kilka dni wyłączyć się z życia zawodowego, czy szkolnego. Przez pierwszy miesiąc uszy powinny być poddane szczególnej ochronie. Nie należy wychodzić na zewnątrz w przypadku złej pogody, unikać słońca i wiatru. Przez około pół roku można nosić opaskę uciskową. Po tym czasie uszy powinny już być w pełni ukształtowane.